Każdy, kto interesuje się historią, szczególnie zaś II wojną światową i związanymi z nią militariami, powinien koniecznie wybrać się na Półwysep Helski. Spośród znajdujących się tutaj obiektów wojskowych wiele zostało wpisanych do rejestru zabytków i dzięki temu można zobaczyć historię na własne oczy.
To właśnie w tym rejonie jeszcze przed wojną postanowiono utworzyć umocnienia, jako że ze względów strategicznych był on wyjątkowo ważny. Nie udało się jednak wykonać całego planu przed wrześniem 1939 roku. Po kapitulacji wojsk polskich (Hel upadł jako jeden z ostatnich, dopiero 2 października) fortyfikacje zaczęli rozbudowywać Niemcy. Aby turyści lepiej mogli poznać te obiekty, wytyczone zostały specjalne szlaki w pobliżu Helu i Jastarni.
Białe, prostokątne pola z trójkątami w różnych kolorach (w zależności od wybranego wariantu) oznaczają szlak fortyfikacji w Helu. Zaczyna się on przy dworcu kolejowym, całość ma około 10 km i wraca do punktu wyjścia. Opis przebiegu w zarysie wygląda następująco: kierując się na północny wschód od miasta, na obszar cypla, natrafimy na pozostałości po baterii im. Heliodora Laskowskiego, najcięższej polskiej baterii nabrzeżnej używanej we wrześniu 1939 roku. Dalej, na skraju półwyspu zobaczymy falochrony portu, a przy drodze na plażę natkniemy się na stanowisko baterii 21, która razem z bateriami 22 i 23 stanowiła obronę przeciwlotniczą Helu. Wytyczonym szlakiem dojdziemy do stanowisk baterii „duńskiej” położonych ok. 2 km na zachód od helskiej latarni na Górze Szwedów. Jest to zabytkowy obiekt zbudowany w 1936 roku, dziś niestety już nieczynny. Dalej mniej więcej 3,5 km w te samą stronę do baterii „greckiej”. Niegdyś umieszczone były tu dwie armaty przeciwdesantowe. Kulminacją szlaku jest stanowisko baterii Schleswig-Holstein. Stała tu największa w całym rejonie Morza Bałtyckiego bateria, podobne Niemcy stawiali na Wale Atlantyckim i w Normandii. Były tu trzy gigantyczne działa i wieża obserwacyjna, a podziemne korytarze bunkrów tworzą w tym miejscu prawdziwy labirynt. Dziś znajduje się tu Muzeum Obrony Wybrzeża z wieloma ciekawymi wystawami i eksponatami, a nawet kolejką wąskotorową. Po zwiedzeniu muzeum wrócimy w okolicę dworca PKP.
Także koło Jastarni zadbano o oznaczenie szlaku prowadzącego do miejsc związanych z historią II wojny światowej. Punktem odniesienia dla Szlaku Historii Militarnej Gminy Jastarnia jest ścieżka rowerowa przechodząca przez półwysep. Przy niej znajdziemy tablice informacyjne i drogowskazy. Prowadzą one między innymi zapory minowej z 1939 roku, miejsca, w którym za pomocą materiałów wybuchowych próbowano powstrzymać niemiecki atak. Dziś przy rozległym rowie postawiono pamiątkowy kamień, dochodzi się tu z parkingu położonego około 2,5 km od Kuźnicy. Natomiast na terenie samej Jastarni, obok campingu „Maszoperia” znajduje się Skansen Fortyfikacji Ośrodka Oporu Jastarnia. Po położonych tu schronach można przejść dwoma ścieżkami: krótką i długą, obie jednak prowadzą do schronu-muzeum "Sabała". Z kolei wchodząc na molo w Juracie albo Jastarni można obejrzeć na wodach Zatoki Gdańskiej punkty obserwacyjne zbudowane przez Niemców w ramach poligonu torpedowego. Z nich oglądano i analizowano próby zrzucania torped przez samoloty. Na wchód od Jastarni mieści się z kolei bateria przeciwlotnicza zbudowana w 1940 roku przez Niemców, którzy nazwali ją Schwereflakbatterie Heisternest. Ustawione na wysokiej wydmie cztery działa mogły prowadzić ogień także w kierunku jednostek pływających. Pamięta się tu też o takich wydarzeniach jak to, które miało miejsce w Jastarni 14 września 1939 roku na skutek nalotu bombowców zatopionych zostało kilka trałowców.
Jak więc widać dzięki szlakom militarnym można zobaczyć wiele ciekawych miejsc i poznać lepiej historię. Czy odwiedziliście je już? A może macie to w planach?
